Gdzie dwóch się.....

Oboje mówili kochanie...
Nie zawsze to było miłe.
Uczuciem darzyła jednego...
Nie wnikając w kart rozdanie.

Choć mur powstawał coraz większy..
I zwątpień nastał czas...
Ponad wszystko ...
Choć sama już nie wiedziała
jaki ma być tego sens.

Na nurtujące pytania
Odpowiedź była ta sama.
Nie dam i nie pozwolę!

Czy ona pokochała?
Był ideałem jej?
Elokwencją nie grzeszył
Sport bratem jego był...
Barczyste ramiona -oazą spokoju?
Wszak bezpieczeństwem i siłą są.

Całość dopinał mundur...
Budząc respekt , zaufanie
porządek i dyscyplinę!

Czuły i słodki dla Niej był
Lecz czar jak bańka w końcu prysł.
Dlaczego?

Bo zawiódł i złamał słowo jej dane
Które niewiele z ust jego znaczy...
Bo nie pamiętał co mówił...tak sobie tłumaczył...
Grając na zwłokę zyskał czas..

Żadne wartości .... tej
niewiele warte w oczach Jego.
Pozwolił by kumpel przejął ster
Przyjaźń więcej znaczyła dla Niego?

Chciał swatać serca ich?
Na siłę w ramiona wpychając.
Samotny żagiel
Ocean złamanych serc.
Tyle mu z tego pozostało!

Jeśli własnością Twoją ... nie jest!
SZANUJ, PIELĘGNUJ I DBAJ O TO
a NIE DZIEL!!!

autor

Honi

Napisany: 2014-10-20 Dodano: 2014-10-20 21:46:44

Ten wiersz przeczytano 977 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Groteska Klimat Ironiczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie