Gdzieś z boku

Pochylam się dziś
w wielkiej pokorze
nad grobem Twym Panie
I ból rozpiera mą pierś
tak jak i radośc
na Twoje zmartwychwstanie
I choc nie klęczę przed Tobą
w tak zwanym Domu Bożym
to padam na kolana
w pustym zupełnie pokoju
Gdzie jedynym krzyżem
to mój krzyż
Czy znaczy to że jestem gorszy
Czy szept zamiast chóralnego ryku to nie modlitwa
Szczerze się przyznam
na pamięc nic nie znam
a modlitwa moja to wiersz z głębi serca płynący
jak górski potok
na Ciebie się wylewam
A jedno wiem
że to Ty
a w twoich dłoniach cały mój świat
i jeśli wolą niebios na chwilę zgaśniemy
w kolejce do Ciebie
z boku w pokorze na łaskawe Twoje spojrzenie
w ciszy będę trwał

autor

tayko

Napisany: 2009-04-22 Dodano: 2009-04-22 10:50:27

Ten wiersz przeczytano 762 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie