Gdzieś poza sferą

Bolesławie z przyjemnością zanurzyłem się w Twoje
wersy pełne romantyzmu i dotyku miłości

"Wielu z nas spotyka swoją miłość tylko raz JEDEN"
oby, choć raz. Z twojego pisania odczuwam, że tobie
się udało. Pozdrawiam :)

Pięknie Panie Bolesławie, romantycznie. Dobranoc

...modlitwą wypisać hasło na
niebie...Romantycznie.Pozdrawiam.

Bolo drogi, karlusie roztomiły
nie spotkałeś bo ci kierunki się pomyliły, zajedż na
jezioro Nyskie
a w kierunku Głuchołaz i Prudnika pomykaj a snadnie
się na mnie natykasz - w pyrsk!

PS. nie chciołrzech cie robić marasu i wszczyniać
chaje, adyć
przeca znosz co ci pszaje - ino boroku musza
błaznować a tuplikować by do porządku muknonć rześ
szrajbować - w pyrsk

Wiktor - witaj - milo ze wstąpiłeś, masz piękne
spojrzenie, twoje sugestie uwzględnię.
Ciesze się ze czytasz moje słowa i widzisz w nich coś
co ja winien pisać od nowa.
Pozdrawiam synka z Nysy -jeziora Otmuchów i miasta
kwiatów - wiele razy jadąc do Lewina Kłodzkiego, [po
drodze nie spotkałem ciebie sympatycznego
Pozdrawiam

gdzieś poza sferą której nazwy nie wymienię
znalazłem dziewczę nieśmiałe, zarumienione,
które z błyskiem w oku rzuciło mi spojrzenie
i ono sprawiło, że do dzisiaj w nim tonę

w tej krainie nawet bzy pachniały niewinnie -
byliśmy młodzi, radośni jak w siódmym niebie,
gotowi z miłością rozpocząć życie inne
staliśmy w niemym zachwycie naprzeciw siebie

zaczęła się miłość, wstawała świtem bladym
szybowała nieba błękitem, podglądana
przez słońca oczy przymrużone dla zasady
i w promienie z zazdrości złote – owijana

złączeni dłońmi w pełnym czułości uchwycie
na spotkanie czasu szliśmy zdecydowani
by wspólną odbyć podróż, jawnie a nie skrycie
nim zakończy ją dotarcie do kresu granic

bo dostajemy od losu szansę jedyną
by spotkać miłość, taką na zawsze - prawdziwą
jakich użyć czarów, guseł, nim dni odpłyną ?
- użyj cyfry siedem, a zbierzesz uczuć zniwo

cd. dokończenie

bo dostajemy od losu szansę jedyną
by spotkać miłość, taką na zawsze - prawdziwą
jakich użyć czarów, guseł, nim dni odpłyną ?
- użyj cyfry siedem, a zbierzesz uczuć zniwo

Bolesławie Szanowny, popełniłeś sporo przewinień wobec
naszej mowy w składni, stylu i gramatyce w tym
utworze, pozwól że nieco wyprostuję, nie złośliwie,
broń Boże;

gdzieś poza sferą której nazwy nie wymienię
znalazłem dziewczę nieśmiałe, zarumienione,
które z błyskiem w oku rzuciło mi spojrzenie
i ono sprawiło, że do dzisiaj w nim tonę

w tej krainie nawet bzy pachniały niewinnie -
byliśmy młodzi, radośni jak w siódmym niebie,
gotowi z miłością rozpocząć życie inne
staliśmy w niemym zachwycie naprzeciw siebie

zaczęła się miłość, wstawała świtem bladym
szybowała nieba błękitem, podglądana
przez słońca oczy przymrużone dla zasady
i w promienie z zazdrości złote – owijana

złączeni dłońmi w pełnym czułości uchwycie
na spotkanie czasu szliśmy zdecydowani
by wspólną odbyć podróż, jawnie a nie skrycie
nim zakończy ją dotarcie do kresu granic

Bardzo ładnie, tylko nie mogę zrozumieć tej strofy:
"Znalazłem dziewczę nieśmiałą pełna rumienić".
Nie powinno być: "Znalazłem dziewczę nieśmiałą pełną
rumieńców" lub "Znalazłem dziewczę nieśmiałą, umiała
się rumienić"?

Niezwykle tajemniczy i zastanawia, najbardziej nr
siedem... Pięknie pozdrawiam :))

W życiu i w kartach trzeba trochę szczęścia w miłości
wytrwałości i wzajemności coś co jest prawdziwe nie
może być powielane i to dobrze ze zdarza się tylko
raz.Piękny wierz .