Z głębi ziemi

O pięknej porze
Na same święta,
Rozszalało się morze,
Ziemia przeklęta!

Z głębi ziemi
Wyszła z otchłani
Królowa podziemi,
Serce me rani.

Rzuciła rozkaz,
Klątwę na ludzi,
Stanęła wysoka,
Łzy nasze budzi.

Bezbronnych życie
Matek i dzieci,
Przed czarne oblicze
I grzechy stuleci.

W wzburzonej fali,
We krwi, i we łzach,
Już nikt nie ocali,
Obudził się strach……

Wstał nowy dzień
I słońce się śmieje,
Na twarzach cień
A wiatr dalej wieje.

autor

Emigracjus

Napisany: 2005-01-01 Dodano: 2005-04-22 23:56:49

Ten wiersz przeczytano 670 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie