głęboko pod powiekami

ciekawa treść choć styl pisania, technika nie należą
do tych, które lubię...przy takiej poezji zatrzymać
się warto

Z przyjemnością się czyta Twoje wiersze, pozdrawiam-:)

@ Celina - moje wiersze stoją otworem :))

Warto do Ciebie zaglądać i czytać sobie do woli:)

Bardzo dziękuję za Wasze wpisy i interpretacje. Za
zaglądanie do tekstów poprzednich - również :)

Pozdrawiam :)

Ups, miało być pod poprzednim wierszem Autora. Niech
mi Autor wybaczy nieścisłość przez roztargnienie.

"przesuwanie granic kończy się bez perspektyw."- to
chyba oznacza że oboje czują koniec romansu ale wciąż
go przedłużają jeszcze o trochę. Unik wzrokowy bo
przecież można w nich zbyt wiele wyczytać, wolą żyć
złudzeniami? Tak odczytuję osobiście ten dobry wiersz.
Dziękuję za zaproszenie do komentowania w poprzednim
wierszu, przeczytałam:)
Pozdrawiam serdecznie.

Jak dla mnie to wiersz o rozstaniu, może takim tym
między dwojgiem kochanków, a może w generalnym tego
słowa znaczeniu, z życiem?...
Przy tym pozostają piękne obrazy przeszłości w tle, z
gęsią skórką od miłosnych wzruszeń, zapisanymi jak
linie papilarne w pamięci, którymi zachłannie się sycą
wraz z ostatnimi/wspólnymi?/ chwilami, które im
zostały.
Wiersz jak zwykle dobry.
Pozdrawiam.

W tym dobrym wierszu widzę kochanków, którzy delektują
się wspólnymi chwilami, ciągle nienasyceni,ciągle poza
czasem bo obraz rzeczywisty rozmazuje się gdy są
razem. Dlatego tak trudno im patrzeć sobie w oczy by
nie zobaczyć tego co boli. Taka moja interpretacja
autorze.

świetny wiersz... i wszystko byłoby piękne tylko ten
niepokój w puencie...

...bo oczy to lustro mej duszy...a tam się życie
kruszy... problemów wciąż tak wiele...i jak tu przeżyć
nasz czas, aniele...pozdrawiam serdecznie+

Przesuwanie granic bez perspektyw.
Nie rozumiem.
Ale chyba jednak...

Przesuwam granice marzeń. W górę i w dół. Taka jest
teraz piękna. Nie powinienem, ale chcę być... z nią,
zawsze. Bo jest Moja. Słowo moja nie oznacza
posiadania. Oznacza dopasowanie NAS. I ja i ona
jesteśmy dopasowani. Kochamy tak, że mówić nie trzeba.

Ty wiesz, co ci będę pisać :)

Niezwykla chwila dwojga ludzi zjednoczonych tym samym
pragnieniem, maly intymny swiat niedostepny dla nikogo
(oprocz delektujacych sie czytelnikow) Piekna i ulotna
chwila. 'tylko nie patrz mi w oczy' czyzby strach
przed odkryciem czegos? moze pustki?. Pozdrawiam
serdecznie Autora i gratuluje udanego wiersza.

Dla mnie - bardzo na Tak.