Gorzko i słono
było kilka takich wierszy min."Nicość)już nie pisze o śmierci staram się żyć
Biało-czerwono,
gorzko i słono,
Czarna ta chusta,
Noc cicha pusta.
Boli mnie rana,
Której nie doznał,
Kulą szarpana,
(Nicem nie poznał)
Ciemna noc,głucha noc,
Wystrzał huk ,grzmot,
Gorzko i słono,
A mnie umierać zabroniono,
Po cóż mi żyć na ziemi tej,
Zapamiętale w myśli złej?
Oczy już martwe,gorzko i słono,
A mnie umierać zabroniono!
autor




maggik7




Dodano: 2008-11-18 11:35:45
Ten wiersz przeczytano 869 razy
Oddanych głosów: 19
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (14)
Smutny ,pesymistyczny piękny wiersz.Ale życie smutkiem
i radością przeplatane...
Nie wolno sie poddawać bo przyjdzie jasniejszy dzien
Zawsze trzeba mieć nadzieję, nigdy się nie poddawać.
Smutny wiersz
Życie chorobą śmiertelną...Tak prawie śmiertelną jak
człowiek...Jednak nie odchodź, gdy nie Twój
czas-pomyśl o tych, którzy tu będą musieli
pozostać.Walcz-żeby swoje życie przeżyć na 100%plus+
Zyc nakazano, trwac w zachwycie.
I bardzo dobrze że zabroniono, jak piszesz starasz
się żyć tak trzymać,wiersz bardzo smutny i ladny.
I bardzo dobrze że zabroniono!!! Życie to jedna wielka
niespodzianka, nigdy nie wiesz co będzie jutro.
Smutny temat,ale ciekawie piszesz/7wers kulą/
Bo życie to wielki tor przeszkód. Czasem mamy dość
chcemy zejść z tego toru ale może nie warto , może za
następnym zakrętem czeka nadzieja która odmieni los?
Ciekawy wiersz. Pozdrawiam
Zycie nie raz nam "dokopuje", ale warto zyc i cieszyc
sie sloncem i nie ma tego zlego co by na dobre nie
wyszlo, uwierz!
Pozdrawiam.
smutny wiersz...oczy już martwe, a mnie umierać
zabroniono...rozpacz i żal...jednak może jeszcze warto
poszukać choćby ułamka nadziei i odrobinę radości w
całym tym smutku...
I takie wiersz, choć smutny świadczy o wielkim piórze
autora.
niewolna chciec smierci to tylko brak nadzieji na
lepsze zycie ktore w koncu i tak przyjdzie bo kazdy
wkoncu odbija sie od dna:)
plus+
Smutny wiersz i chociaż życie czasem jest koszmarem to
trzeba żyć aż do końca.
No magiku - zabronić komuś umierać - zamurowało mnie.
To chyba nie ta z poprzedniego wiersza, co?