Gość

Naprzeciw granicy nieznanej
pozostawiony samemu sobie
dotykam zimnego drewna
próbuję wyczuć jego tętno

Nie czując ciepła cofam się
światło już oblepiła ciemność
przykryła mnie od stóp
w głowie już dawno gości

Stłumiony głosy wieczoru
przedzierają się przez szlabany
omijając mnie dobrze ukrytego
między historiami żyć innych

Podchodzę i zostawiam ślad
oddechu na dotykach twoich
pewnie jesteś o tej porze
Schodzę powoli w ciszy...

autor

Teoretycznie Każdy

Napisany: 2015-10-25 Dodano: 2015-10-25 20:11:24

Ten wiersz przeczytano 707 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie