Grób
stoję nad samotnym grobem
jeszcze-stworzenia
już-nie-człowieka
kreatury nie wiadomo po co stworzonej
mam nadzieję że nie
powstanie ze zmarłych
bo potrafi tylko niszczyć
bo stoję nad grobem
moim...
autor
Przemęczony życiem
Dodano: 2007-07-20 09:30:09
Ten wiersz przeczytano 512 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
przecież jest lato, słoneczko świeci, a wokół Ciebie
bawią sie dzieci, popatrz na ich beztrosk ość
odmienisz myśli...i inna przyszłość w oczach ich
wyśnisz..dla siebie
Spójrz głębiej w swoje wnętrze a ujrzysz w nim
życie..nie czas na grobu dół ani wylewanie
niemocy....zaczerpnij sil naładuj baterie energią
swej mocy i wyjdź na spotkanie w życie...pełen
pesymizmu ten wiersz...ale i w nim jest życie...