Grób
"Grób".
07.03.2014r. Piątek 11:41:00
Grób, grób narodu,
Grób świata
I Grób Pana Jezusa
To wszystko nasz wzrusza.
Te mogiły,
Co się w pejzaż wtopiły
Tętnią życiem,
Życiem wiecznym,
Bo ci co tam spoczywają
Wykazali się tym, co do zbawienia
koniecznym.
Groby są pełne siły,
A nie obliczem żałoby,
Co może sprawić, że można dostać do
głowy.
Groby, jakoby one nie były,
To zawsze z pewnym westchnieniem
I z echem pacierzy
Z serca wraz z słowami
Pięknie płynie i staje przed oczami.
Zwyciężymy śmierć, pokonamy grób,
Gdy będziemy w Jezusie zatopieni.
Świat śmierć zwycięża,’
Bo w Jezusie pokłada swe oręża.
A ty człowiecze bądź wolnym ptakiem,
Co z wysoka ogarnia tę filozofię.
Wiele znaków ze światu płynie,
Jednak kwiaty najczęściej stoją na
mogile
I świece woskowe, te prawdziwe z cicha się
palą
I z wielką nadzieją pozostają,
Bo od życia piękne momenty doznają.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.