Grób Codzienny

Zmagania z codziennością

Czemu tu tak zimno?
Nic nie widać… wszędzie ciemno
Już robie się trupio sztywny
To moje życie… Grób prymitywny
Krew jeszcze ciepła cieknie
Póki jej w żyłach nie braknie
Słabe skurcze serca milkną
A marzenia razem z trumną znikną
Chce się stąd wydostać
Pośród żywych się przedostać
Lecz mogiła przygnieciona
Kamieniami codzienności zawalona
Już nadziei nie ma i serce ustaje…
Łzy ciekną… ze światem się rozstaje

autor

Don Krzycho

Dodano: 2006-12-20 20:35:44

Ten wiersz przeczytano 546 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie