GWIAZDA
Szukał jej długo,
kiedy zajaśniała
w szarościach
życia
zauroczony
blaskiem
pisał wiersze
szczęścia.
Zawładnął nim
i oczarował
jej nieziemski
magnetyzm.
Astronom
wiedziałby,
że kiedyś
zniknie.
Poeta wierzył
w światło
a pozostał
w ciemności.
2013.01.06
autor
zdzisław
Dodano: 2013-01-06 01:05:02
Ten wiersz przeczytano 1185 razy
Oddanych głosów: 10
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (7)
płomień nadziei niech nie zgaśnie nigdy:)Pozdrawiam
promień swiatła, iskierka nadziei i plomień
rozjasniący ciemności - dziękuję
Sugestywnie i pouczająco :)
Ładny wiersz.
Warto wierzyć w światło.
Też zostałam zauroczona ta gwiazdą, ładnie tu to
ujęte. Zrobiłam sobie tylko taki eksperyment z
zapisem:
Szukał jej długo kiedy zajaśniała
w szarościach życia
Zauroczony blaskiem
pisał wiersze szczęścia
Zawładnął nim i oczarował
jej nieziemski magnetyzm
Astronom wiedziałby
że kiedyś zniknie
Poeta wierzył w światło
a pozostał w ciemności
ale to tylko tak dla siebie. Pozdrawiam +:)
dużo słoneczka życzę!
pozdrawiam ++
Astronom wiedziałby i wie na pewno,
dlatego
w niejednej gwieździe
kocha się...