Harmonia sfer

uwielbiam mieć pretekst do nic nie robienia,
możliwość jedynie nagrzewania mienia,
nie zmienia to przecież stanu ludzkości,
podkreśla słabości przemęczonych kości
w samotności, co siostrą mądrości, się rodzimy,
a jesteśmy sobą tylko, gdy śnimy, śpimy
obojętni na fale nienawiści, zawiści,
nic, nic, nic nie rób, usłysz swoje myśli;

czy byłeś człowiekiem, bo mi ich brakuje,
ja próbuję, a psychomachię planuje
Najwyższy z tym Kolegą z dołu, a wokół
krytyczne oczy skierowane ku mnie, na cokół
stawiają, oceniają, osądzają, a będą ponoć osądzeni,
szkoleni już od najmłodszych korzeni, pomyleni
analizujemy emocje innych ludzi,
marnując czas na ich przeżywanie, obudzi
może lud się w końcu z obłudy i ściemy,
gier politycznych, kleryków poemy;

a myśli plączą się po głowie i zaraz
gasną ich latarnie, nim mrok ogarnie
jedyną szansę, której nie chcesz docenić,
świat się nami bawi, więc bawmy się nim sami,
bo stworzono go po to, byśmy się wściekali.

autor

Nazu Maggis

Napisany: 2014-04-26 Dodano: 2014-04-26 21:24:23

Ten wiersz przeczytano 583 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Toniczny Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie