Hipokryta

Czas zmierzyć się z okrutnymi wspomnieniami
Zobaczyć, łzy, mdłości, zamieszanie
Nie ma ucieczki od żniwiarza
Moje serce przekracza limit bólu
I ucieka w ciemność
Rzesze świateł rozlewają nieskończoną rozpacz
W moim sercu

Wreszcie myśli
Zaczynają rozumieć fakty
Nie jesteś ze mną
Jak blizny na nadgarstku
Moje serce skręca się z bólu
W tym nudnym życiu pompuje czerwoną krew
I wykrzykuje bezsens
Moje istnieje gnije!

Pragnę niewinności
Jestem wędrówką miłości, tego nie mogę zaprzeczyć
W labiryncie mojego złamanego serca
Wspomnienia bez końca, pozostawiają ciepło

Hipokryta!
Od dawna smutek żyje we mnie

Hipokryta!
Ile grzechów masz na myśli?

Pragnę niewinności
Jestem wędrówką miłości, tego nie mogę zaprzeczyć
W labiryncie mojego złamanego serca
Wspomnienia bez końca, pozostawiają ciepło

Nadzieja nadchodzi!
Ile grzechów masz na myśli?

Hipokryta!
Od dawna smutek żyje we mnie

Hipokryta!

Hipokryta...

Śnię o Tobie
Czuję, że ostatni raz
Gdy, juz więcej Cię nie zobaczę
Będzie to straszna kara

Hipokryta!

Śnię o Tobie

Czuję, że ostatni raz
Gdy, juz więcej Cię nie zobaczę
Ty... odwiedzisz mnie

autor

Mateusz Wojciechowski

Napisany: 2013-08-10 Dodano: 2013-10-10 18:17:48

Ten wiersz przeczytano 913 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Romantyczny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie