histeryczny

W akcie ostatecznej niesubordynacji
rozrzucili teczki po całej latrynie.
Śpiewają na Wiejskiej, przy tłustej kolacji:
„kto rządzi ten wielki, kto umarł niech zginie!

Komu nie pasuje ten won do Londona!
Będziemy, jesteśmy bo prawie byliśmy.”
Zew krwi, która wtedy jest biało-czerwona
kiedy w Boga wierzysz i o nim nie myślisz.

Lecz nagle z latryny dossier wypłynęło:
kilka zdjęć niewielkich małego człowieka...
i gówno na ustach uwieńczyło dzieło-
historia nie zawsze potrafi poczekać.

autor

z nick-ąd

Napisany: 2018-03-17 Dodano: 2018-03-17 17:17:54

Ten wiersz przeczytano 491 razy

Oddanych głosów: 15

Rodzaj Rymowany Klimat Ironiczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie