HISTORIA KOPCIUSZKA
***
Samotnie Stawia Każdy Krok,
Wciąż Boi Się że coś,
Zamieni słoneczny dzień w mrok,
Gdyby chociaż kochał ją ktoś,
Jak wyczerpana dusza, czołga życie
Białe kosmyki włosów wiecznie zapłakana,
Nicość w niej, czymże dla niej bycie
Blizną naznaczona w sercu krwawa rana
Zwalnia powoli puls, układając bajki z
mchu
Jedyna gwiazda ostatniej nocy
Tkliwość dłuższa niż jedno życie, zabiera
możność tchu
Dziś nowa w ludzkich spojrzeniach, zamyka
oczy
" człowieka mierzy się miarą serca " J.P II
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.