* Hologram *
W poprzek dnia utknęły moje myśli
deszcz za oknem rozśmieszyć mnie nie
chce
ciepły list kochany do mnie wyślij
bo tęsknota me serce załechce
i tak stoję mgłą smutku okryta
drgają struny jak listki na wietrze
moja miłość o drogę nie pyta
siłą wielką jak wicher się wedrze
aż ze strachu rozstąpią się chmury
strzała w locie kierunek odmieni
słońce muśnie obrazek ponury
wielka siła jest w mocy promieni
i wyjrzałam na ganek radośnie
kropla z rynny obmywa mi lica
niby hologram stoisz jak we śnie
i jak tą chwilą się nie zachwycać
autor
Wanda Molik
Dodano: 2020-03-05 11:43:45
Ten wiersz przeczytano 902 razy
Oddanych głosów: 12
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (11)
Tak powiem. Nie zawsze taka impulsywna miłość uzyskuje
odwzajemnienie. Życzę powodzenia. Wiersz fajny na plus
no może bym przyczepił się do łechtania przez
tęsknotę. To odrobinę sprzeczne. Pozdrawiam:)))
Ty sie zachwycic mozesz chwila,
ja z pewnoscia Twoim wiersze.
Piekny. Pozdrawiam serdecznie :)
Pięknie i romantycznie
Ładnie.
Pozdrawiam
Ładny wiersz
Pozdrawiam serdecznie :)
Bardzo romantycznie, pięknie, znakomita puenta,
pozdrawiam ciepło.
Miłość potrzebuje bliskości. W innym przypadku staje
się tęsknotą.
Ładny, rozbudzający wyobraźnię wiersz.
Pozdrawiam.
Marek
mózg ma niezwykłe możliwości.
Pięknie piszesz jak ja mogem Cię przegapić pozwolisz
że pozwiedzam troszkę Twój ogród z wierszami ;)
Pozdrowionka miłego dnia
Kochająca i tęskniąca kobieta potrafi sobie wyobrazić
w szczegółach ukochanego.
Wspaniały rym lica – zachwycać. Różne części mowy i
różne końcówki. Wietrze – wedrze jest OK. Ale
pozostałe rymy to rymy częstochowskie. Ten wiersz na
pewno można lepiej napisać. Wiem, że potrafisz. :)
z przyjemnoscią przezczytalem pozdrawiam