Hominem quero (szukam człowieka)

Szukam Ciebie – lecz kim jesteś w przyszłości ukryty Z dalekiego czasu drogi nieznajomy Co pod tajemnicą dokładnie przykryty Lecz mojemu życiu z początku przeznaczony?

Gdzie jesteś mój szklany aniele, aniele z witraża?
Aniele bez twarzy, bez podpisu, bez imienia
Czy ukryłeś się nieśmiałe za zasłoną ołtarza?
Czy schowałeś się w mroku miastowego cienia?

Czy pod nocnym płaszczem budowlanego wraka
Schowany jak dziecko- zrodzony dopiero?
A może pod osłoną brudnego żebraka
Wołasz do wszystkich Hominem quero?

Kim jesteś człowieczy ptaku, ptaku bez głosu?
Ptaku bez wolności ze szkłem zamiast piór
Krwią odbitego na ziemi ciernistego losu
I łez obojętnych zeschniętych na wiór

Mówią nie ma ciebie – ja widzę twoją twarz
Mówią że wart jesteś mniej niż marne zero
Mówią- szukają lecz nie wierzą że ich znasz
Choć wołasz po imieniu Hominem quero

Nie znam ja ciebie mój stróżu kolorowy
Stróżu bezbronny, uśpiony , bezsilny
Lecz wiem że dla mnie znów jesteś gotowy
Umrzeć za winy choć jesteś niewinny

Dlatego cię szukam niewidzialnego ducha
Dlatego nie smutnieje gdy mi nie odpowiadasz
Nic nie musisz mówić i tak wiem że mnie słuchasz
Gdy tęczowe słońce na siebie w dzień zakładasz

I gdy noc ciemności dłuży się i zwleka.
Gdzie jesteś aniele z witraża ludzie tu czekają?
Nie słyszą jak wołasz że „szukasz człowieka”
Ale czy nie widzisz że oni też szukają?

Siostrze....

autor

RVI

Napisany: 2007-04-16 Dodano: 2007-04-17 17:00:54

Ten wiersz przeczytano 764 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie