Homo poeticus?
http://www.instytutobywatelski.pl/40/komentarze/homo-p oeticus "Gdyby poezja żyła tylko prawdą rzeczywistą, umarłaby z głodu." - Adolf Dygasiński.
Życie uczy pisania, ukazuje drogę,
cierpienia i radości dla rymów
istotnych.
Jeden sensu nie widzi, drugi ego
wzmocni,
twórz świetliste poematy - niebo
wypogodzisz.
Uciekam po papierze, pióro banał goni,
rozmawia w ciszy z duszą, co weną
nazwali.
Dzisiaj milczysz przekorą podlewasz je
łzami,
skrzydlata, leć aniołem, w stroficzny
kompromis.
Czy wzruszeniem obudzę, w epitafium
zajrzę,
masz podzielić kawałki, stworzyć nową
całość.
Czytam więc spolegliwie, aby wiecznie
trwało,
czuję, że nic nie wnoszę do lirycznej
rajzy.
Przysiadłem na rozstajach, patrz ile
kierunków,
iść dalej, czy zawrócić? Szosa się
rozwidla.
Co robić, serca pytam? A przede mną
szyba.
Rozbić łatwo, lecz po co? Wartości
ugruntuj.
Wertuję po szufladach, a w nich tylko
kurze,
przecieram - widzę twarze w niespełnieniu
śpiące.
A obsesja powraca, gra już liter
koncert,
przeczekam, sił nabiorę, na pewno nie
stchórzę.
"Być poetą, znaczy być swoim własnym sędzią." - Henryk Ibsen.
anula-2
Komentarze (151)
Gosiu, powtarzasz za kimś, nie wydaje mi się żeby był
najlepszym, cenie sobie inne, ale to moja ocena - jak
mówią subiektywna.
Pozdrawiam pięknie, miłego wieczoru. I Dziękuje za
wizytę u mnie. Gratuluję niebieskiej stalówki.
Myślę, że to jeden z Twoich najlepszych wierszy, które
znam, Grzegorzu.
Pozdrawiam :)
Pewnie siły wracają trzeba tylko chcieć dasz rade
,wiersz fajny jak zawsze pozdrawiam .
Aniu my nome Grzegorz, to nic nie kosztuje, a "poeta"
brzmi pejoratywnie. Cieszę się z Twojej opinii, nauczę
się jej na pamięć.
Wspaniałego dnia w słońcu i pełnego radości.
Pięknie poprowadzony zarówno w treści jak i formie
doskonały refleksyjny wiersz. Masz rację Poeto, życie
uczy pisania.
Pozdrawiam serdecznie :)
Januszu pozdrawiam, zwięzłość to Twoja cecha narodowa.
Dobrego dnia i uśmiechu na twarzy.
Ciekawe rymy i metafory. Pozdrawiam.
Alino oboje czujemy, bo mamy dusze artystów,
romantyków, marzycieli - jakże cudowne jest takie
odczuwanie - zmysłami, duszą, ciałem, myślami.
Dziękuje że zajrzałaś, choć na chwilkę Alinko.
podaruj mi zielone
pojone błękitem wysokim
przynieś
lazur wody czystej
wejrzeniem głębokiej
znajdź tam
gdzie nikt nie zagląda
mijając
przykryty siwym cieniem
przedostatni zmierzch
opowiedz
jak słychać kroplę
czystą perlistą
wybraną
ze studni marzeń cichych
w zieleni grze
Jeśli mówisz, że musi być zielono, to cóż... oprzeć
się nie mogę, liście już opadły.
Tylko korony silniejsze w dzisiejszym wietrze, a fale
skowyczą...
"Czytam więc spolegliwie, aby wiecznie trwało,
czuję,"
Ewo, taka nasza rola twórcza, pobudzać do refleksji,
wzbudzać emocje, czasami wyłuskiwać łzy, wywoływać
śmiech. I to nie wszystko.
Miłego dnia, Wszystkiego Dobrego w tym słonecznym
dniu.
Z przyjemnością przeczytałam. Obudziłeś wiele
refleksji.
Pozdrawiam:)
Gabbi - wyszarpałem ale nie bolało, mnie nigdy nie
boli, kiedyś zaboli raz a dobrze, ale wtedy co mi po
duszy.
Pozdrawiam Gabbi - dobranoc.
Marianie to powiedz dlaczego ich tyle jest, czyżby
zabrakło samokrytyki? To nie wchodzi raczej w rachubę,
to subiektywna ocena, moje najlepsze, a w praniu
okazuje się inaczej.
Dobranoc Marianie.
Reniu buziaczki dla Ciebie i radosnych owocnych snów.
Wyszarpałeś duszę na papier .Czekam na więcej
Pozdrawiam .