Hymn spalonych tożsamości cz.1

Bez skropułów
Wtopiłeś we mnie swoje szpony
Wgłąb samych żeber, przeszywając nerwy
Twoi przyjaciele kruki, wilki i wrony
Czyhają na mnie, kryjąc się bez przerwy
Sapią, watczą krwiożerczy obrzęd odprawiają
Domyślam się, iż kolejnej ofiary wciąż szukają...

Błagam! Mogą spalić mnie od środka
Wydłubać wszystkie skryte marzenia
Sprzedam nieczystość, dusza pozostanie wiotka
Uciekając się do goszkiego westchnienia ..

Wiecznie otumanionia, naćpana naiwnym uczuciem
Oddaję się w całości
By wraz z następnym ukłuciem
Zadźgać Cię łzami
"niespełniona miłości" ...

autor

DoTT

Napisany: 2006-05-02 Dodano: 2006-02-05 16:30:45

Ten wiersz przeczytano 556 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Dramatyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie