}i{
Coś optymistycznego:-P
Życie jest tak niebywałe
Aż się w głowie nie mieści
Niebywałe w swej bywałości
Ta bywałość jest piękna
A moja taka nieprzeciętna
Świat jest taki czarujący
Aż do szpiku kości paraliżujący
Onieśmielający, a zarazem kuszący
Dlatego brnę w jego zakątki
Miłość jest taka nieśmiała
Nie zawsze szczera, czasami niedbała
Dla niej człowiek oddałby wszystko
Choć czasem przed nim się ukryje
To ona wciąż żyje, żyje, żyje!
Szczęście- efemeryd!
Bo nie mogę spać z przemęczenia:-)

westchnienie samotności


Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.