Ich senne marzenia on cz.2

Dla zakochanych

Ich senne marzenia on cz.2

Poczuł senne drgnięcie ciała , swej kobiety co pozwala
Knuć miłosną mu intrygę, w roli głównej jak Irydę
Przepełnioną barw tęczami , już zatrudnił ciało Pani
Zsunął rękę wzdłuż jej ciała , podniecenie nań już działa

Będąc już w połowie dróżki , rozchylane poczuł nóżki
Wskazujące cud natury , kształtnej, boskiej jej figury,
Wstrzymał oddech odurzony, swą intrygą zawstydzony
Nie przesunął jednak dłoni , pot pojawił się na skroni

Kształt włoskami otulony , wyobraźnią określony
Wszystkie zmysły angażuje , dłoń ją pieści ,kokietuje
Oddech w piersi jego Pani , wraca już, ze snu otchłani
Przebudzona, już świadoma , rozczulona , podniecona

Czuje gwiazdkę swą pieszczoną , też językiem , wspólnie z dłonią
Wsuwa w jego włosy dłonie, głaszcząc , pieszcząc jego skronie
Wie , że on tak wciąż wtulony , aksamitem ud chroniony
Czuje rozkosz całowania , jej gwiazdeczki rozchylania

Sen przerwany , krew wzburzona , traci panowanie ona
Nóżki , smukłe gnie w kolanach , oplatając głowę pana
Lekko biodra podnoszone , równie piękne, obnażone
Pogłębiają ich doznania , owocując ich starania

Już się dzieje !!, już to czuje !!, krew jej cała wręcz bombluje
Twarz grymasem wykrzywiona , pięknem doznań przepełniona
Skurcze z dreszczem naprzemiennie , rwą jej ciało nadaremnie
Każdy żywioł tego świata , niczym tajfun ja omiata

Gdzie kres pieszczot , doznań , szczytu ? , w ich miłości są wyniku ?
Tak, ich miłość , ich kochanie , ich pieszczenie , całowanie
Niemierzalne i szalone , ponadludzkie i wzburzone
Choć przewidzieć się nie dadzą , są ich siłą ,są ich władzą

Teraz on , z ust swojej Pani , jest nektarem upajany
Erotycznie rozchylone , pieszczą usta jej szalone
Tak zaborcze , tak zachłanne , wciąż zdobiące usta Pannę
Są w swej roli dla ich Pana , jak muzyka pięknie grana

Pręży się w nich i pulsuje , moc usteczek miękkich czuje
To bogini jest i dama , nim kieruje ona sama
Paluszkami, opuszkami czyni cuda jego Pani
Bliżej jego jest , raz dalej coraz szybciej i wspanialej

Dama klęcząc niewygodnie , pieści go bardzo łagodnie
Już, kolana , jego nogi , niczym z waty stworek błogi
Przeszywany piorunami , rwany w strzępy doznaniami
Ledwie ciało jego noszą , dzielnie wszystkie sztormy znoszą

Jest u szczytu , odlatuje , on tak męski błogość czuje
Wyzwolony już z ciśnienia , obejmuje z zachwycenia
Piękną głowę swej kobiety , wciąż klęczącej i z podniety
Szlochającej , już wtulonej , już bezpiecznej , już spełnionej.

Tak spełniony akt kochania , jest dowodem zaufania
Dla obojga najwyższego, już wzajemnie okazanego
Wciąż się kręcąc obracając , on swą miłość przeżywając
Budzi bez niej się u boku , gorycz w sercu, pusty pokój

autor

innym

Dodano: 2004-08-13 23:37:50

Ten wiersz przeczytano 744 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Erotyk

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie