Idąc przez życie z bólem w ustach

Ehh ... Co za ludzie mnie otaczają?

Co robić mam gdy oddechu mi brak ?
Idę wciąż przez pustynie , niewiem kiedy i gdzie ta tułaczka skączy się.

Idę nadal bez kropli wody , myśląc czy jeszcze komuś zaufać się da ?!?

Oni są jak parasol - każdym problemem jest rosa jedna ,a oni z daleka omijają mnie by nie pomóc mi.

Każda kropla kiedyś spadnie co usadzi mnie w głębi gleby jak beton- wmurowana jak w tysiące skał.

Mam dosyć tego - nie mam zamiaru zaufać już Wam

autor

dz@pOnk4

Napisany: 2005-07-15 Dodano: 2005-07-15 11:31:12

Ten wiersz przeczytano 755 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Ciało

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie