Idąc I Ufając…

Gdy celu odnaleźć nie można....

Zamknięty w marzeniach
Wciąż szukam iluzji,
Wśród życia omdleniach
I serca kontuzji.

Na drodze cierpienia
Spotykam niewinnych,
Co wierzą w złudzenia
Swych pragnień stabilnych.

I płaczą do Boga
Pytając o wiele...
A długa ich droga
Bo puste ich cele.

I drżące ich dłonie
Noszące nadzieje
We własnej obronie,
Gdy rozpacz się śmieje.

Lecz idą do przodu
Ufając Wielkiemu.
Nie znając powodu.
Dla kogo i czemu?

A wleką za sobą
Bolesne wspomnienia.
I idąc tą droga
Szukają gdzieś cienia...

Bo razi ich słońce,
Wypala im ciała...
Wśród uczuć nagonce,
Wymięka i skała...

A w oczach ich śpiewa
I ginie w nich strach,
I lamia się drzewa,
Nie przyjmą pod dach.

autor

Pegaz85

Napisany: 2007-01-15 Dodano: 2007-02-28 12:00:01

Ten wiersz przeczytano 601 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie