Idzie nowe...

Dzisiaj wkońcu się odważyłam
trzasnełam drzwiami...
Zostawiłyśmy malutka ten
dom pełen bólu daleko za nami...

I gdy patrzę w oczy Tobie-
- mój aniołku,
widzę w nich promyki miłości
I przy Tobie ma dziecinko,
zapominam o szarej codzienności.

I to co nas łączy
przetrwa wszystkie burze
bo miłość macierzyńska
pokona każde inne uczucie.

I gdy głaszczesz mnie
po włosach,
tulisz swe małe ciałko do mego,
dodajesz mi wiary, dodajesz
mi siły i pewnie jeszcze
sama nie wiesz dlaczego...

I jest kochanie ktoś
kto w naszą nową drogę
chce wybrać się z nami...
Może razem łatwiej i prędzej
wszystko pokonamy...

Może jeszcze więcej
będzie uczucia,
może będziemy bardziej tkliwi
Ja wierzę gorąco
że wkońcu ktoś powie:
Ci ludzie są naprawdę szczęśliwi...

Skończył się pewien rozdział w moim życiu a co przede mną? Tego nikt nie wie...

autor

czarnulka20

Napisany: 2005-02-11 Dodano: 2005-02-21 13:33:17

Ten wiersz przeczytano 716 razy

Oddanych głosów: 17

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie