*Ikona
(poprawiony)
To nie była ikona Rublowa...
na kawałku drewna ktoś napisał swoją.
Bardzo stara,
bo miejscami schodziła pozłotka,
odsłaniając rysunek niezwykłej
piękności.
Nie skupiaj się na tym co na górze.
Może ktoś chciał, żebyś zobaczył to,
co on widział.
Bo nieraz trzeba zapomnieć,
by móc pamiętać od nowa.
I tak trudno uwierzyć w to,
co tam widzimy.
Skryty pozłocony ból, a tu... tylko
słowa.
autor
Kropla47
Dodano: 2020-05-06 13:21:02
Ten wiersz przeczytano 1257 razy
Oddanych głosów: 30
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (26)
bardzo ładny
miłego dnia :)
Bardzo refleksyjne o "wnętrzu".
Podoba się. Piękny wiersz:)
Pozdrawiam serdecznie Kropelko :)
Stare ikony mają swoje tajemnice... Pozdrawiam Cię
serdecznie Kazimiero i zyczę milutkiej niedzieli :)
Bardzo ładny wiersz.
Piękna refleksja Kaziu. Pozdrawiam.
Piękny metaforyczny wiersz budzący refleksje.
Uściski Kaziu ;*
Witaj.
Piękny wiersz i jego Puenta.
“nieraz trzeba zapomnieć,
by pamiętać od nowa”.
Wspaniała fraza.
Pozdrawiam Kropelko.:)
Kropelko - w tym zdaniu masz 2x chciał. Ja bym tak
zostawiła =
Może ktoś chciał, żebyś zobaczył to,
co on widział.
----Moim zdaniem poprawniej, ale wiersz Twój.
Jak mówił Mały Książę: "Dobrze widzi się tylko sercem.
Najważniejsze jest niewidoczne dla oczu".
Pozdrawiam Kaziu :)
Nie to co widzi oko lecz to co widzi się sercem :)
Piękny wiersz Kaziu :)
kaczor napisał to, co myślę
"Zawsze największe piękno jest wewnątrz."
...nasze wnętrza - nasze sejfy
pozdrawiam Kaziu:))
Bardzo bobry ważne jest to co skrywa wnętrze - zanim
artysta napisze ikonę musi wiele czasu poświęcić na
medytację i modlitwę...
pozdrawiam serdecznie:-)
Zawsze największe piękno jest wewnątrz.
Pozdrawiam :)
spójrzmy...