Iluzoryczny świat
jak Kilimandżaro w białej czapce
na pustyni
z wiatrem gwałtownym
gorącym i suchym
czasem zjawia się Fantom
bez ciebie znów noc
nie pozna świtu
na strzępy rozdarte
pełnie księżyca
zamienione w burzową pełnię -
Adenium ma się dobrze
w płatkach
różowo białych
autor
promienSlonca
Dodano: 2021-11-06 03:51:55
Ten wiersz przeczytano 3243 razy
Oddanych głosów: 62
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (88)
Piękny a zarazem smutny wiersz...
Udanego weekendu Aniu:)
Piękny wiersz, a samotność i tęsknota siostrami
poezji. Pozdrawiam serdecznie.
Piękny wiersz, przepełniony smutkiem, pozdrawiam
serdecznie.
Wróciłaś z powiewem smutku i tęsknoty. Pozdrawiam
ciepło :)
Ja również bardzo się cieszę, że wróciłaś, Aniu. Dwa
miesiące to niby nie długo, a jednak... Wróciłaś,
oczywiście, z kolejnym pięknym wierszem...
Pozdrawiam ciepło :-)
Wiersz zatrzymuje w zadumie. Klimat tęsknoty,
przejmującego smutku -wzrusza. Nadzieję wprowadza ten
kwiat o biało różowych płatkach. Udanego i
beztroskiego dnia:)
Miło znów Cię tu widzieć )
Wiersz piękny, że smutkiem, tęsknotą w tle.
Pozdrawiam serdecznie :)
Wzruszająca tęsknota przepełniona smutkiem i
oczekiwaniem....
pozdrawiam promyczku ciepło :)
Na plus.
Te płatki różowo białe- o to to.
Miłego dnia Aniu.
Bardzo refleksyjnie, wymownie i smutno
na strzępy rozdarte pełnie księżyca zamienione w
burzową pełnię", pozdrawiam ciepło i ślę serdeczności.
Ciekawi mnie co tutaj symbolizuje Adenium? Czy moze ta
milosc, ktora trwa mimo wszystko?
niby radosna muza, ale z wiersza płynie przejmujący
smutek z "na strzępy rozdartymi pełniami księżyca"