(ir)racjonalni
opowiadają bajki
nie dzieciom
gestykulacja jest dojrzała
do trendu
empatia plus asertywność
mają elastyczne języki
i patenty na lekkie nogi
kiedy prawda kąsa
za kostki i cień jak kula
u nogi przygina korpus
moralny do ziemi
a ja cała zdumiona ćwiczę
sztywność zasad i po uszy
wchodzę w reakcje
aż po ostatni wybuch
nadziei
odkrywam corpus delicti
na naiwną wiarę
w człowieka
autor
grusz-ela
Dodano: 2019-04-04 20:23:50
Ten wiersz przeczytano 946 razy
Oddanych głosów: 14
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (19)
Po prostu genialny wiersz.
Samych radości, szczęścia, pogody ducha, uśmiechu na
twarzy dla Ciebie i Twoich bliskich. :):)
Dobry wiersz, Elu,
oby nam tej wiary nie zabrakło,
ja też wciąż w niego wierzę.
Pozdrawiam świątecznie,
życząc -
Zdrowych, spokojnych Świąt wielkanocnych :)
Identyfikuję się z peelem :)
Pointę zapamiętuję i unoszę z sobą. Wiersze
niezmiennie wspaniałe.
Też wierzę w człowieka...co drugiego ;)
Pozdrawiam Eluś :)
Warto wierzyć w człowieka, w coś trzeba. Pozdrawiam.
Może i naiwna jest ta wiara w człowieka, ale ciągle i
ja wierszę.
Serdecznie pozdrawiam :)
Gdyby nie wiara w człowieka jakiż byłby obraz świata?
Pozdrawiam
A kto zawiedzie jeśli nie człowiek? :)
a komu wierzyć jak nie człowiekowi
Pozdrawiam serdecznie
Pozdrawiam Jadgrad. :)
odkrywam corpus delicti
na naiwną wiarę
w człowieka
Dziękuję, Anno i pozdrawiam serdecznie. :)
bardzo mi się podoba refleksja, bo ja też pielęgnuję
tę wiarę w człowieka
do *Ciebie miało być :)