ISTOTA LUDZKA Z KOŚĆI I CIAŁA

Ludzka istota ,
Fragment kości i troszkę ciała.
Ma swoje zachcianki, marzenia,
Niespełnione oczekiwania.
Przykrywa odzieniem swoje wdzięki .
Ma tremę i wstyd
Przed publicznością.
Uczy się ciągle na błędach,
Nie lubi krytyki.
Nosi w duszy swoje grzechy ,
Ukryte tajemnice.
Jak kocha to nad życie.
Kwika, jęczy - ciało dręczy ,
Nie ma złudzeń, miłość też boli.
Jak baty wymierzone w skazańca.
Żyję póki zdrowie dopisuje,
Nikt nie zna dnia ani godziny .
Kiedy istota ludzka się troszkę przygarbi,
Przybędzie jej zmarszczek.
Zabraknie sił.
Zaśnie na wieki .
Odeszła istota, choć skromna,
Z nazwiskiem .
Ślad po niej pozostał.
W naszych sercach !
Kiedyś była tak mi bliska.

autor

Pioru

Napisany: 2011-10-17 Dodano: 2011-10-17 11:17:35

Ten wiersz przeczytano 656 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Obrazkowy Klimat Radosny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie