Jabłoń

Tu gdzie teraz stoi, stara jabłoń kwitnąca,
był sad, założony przez mojego Ojca.
Pamięć o tym miejscu, jak bumerang, powraca,
kiedy na samotną jabłoń, uwagę zwracam.
W takich chwilach, stary sad, mam tuż przed oczami.
Robię tylko krok i jestem między drzewami.

Rozglądam się ciekawie, szukam starych ścieżek
i widzę, że jak zwykle, wiele tu się dzieje.
Zatem już nie zwlekam, chociaż… pasiekę mijam z daleka.
Przy każdym drzewie, zatrzymuję się na chwilę,
każdy owoc biorę do ręki i kosztuję:

małe, białe śliweczki, dojrzałe wspaniale
i te, co na gałęziach, wiszą ociężałe,
fioletem wybarwione, renklodami zwane.
Doskonałe węgierki, w granat przystrojone.
Soczyste klapsy, w złotym słońcu, zanurzone.
Kwaskowe ananasy, chrupiące ponętnie,
renety, złoto - szarą zielenią muśnięte.
Smakowite orzechy i przepyszny agrest,
jeszcze parę kroków, zaraz do nich zajrzę.
Posmakuję porzeczek, w kolorów palecie,
tu też nazrywam wiśni, najlepszych na świecie.
Czerwcowe czereśnie, być może ocalę,
gdy poproszę szpaki, by siadały dalej.

Wiele drzew jeszcze czeka, na nasze spotkanie,
lecz wracać trzeba, kończy się to smakowanie.
Sadu, o którym mówię, niestety, już nie ma,
a i we wspomnieniach, ostry wiatr zawiewa,
jak arktycznej zimy, co świat lodem, zniewoliła
i wszystkie drzewa w sadzie, w jedną noc zmroziła.

autor

Poola

Napisany: 2018-05-08 Dodano: 2018-05-08 07:39:29

Ten wiersz przeczytano 1081 razy

Oddanych głosów: 35

Rodzaj Nieregularny Klimat Ciepły Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie