Jak motyl

Pragnę opisać moją tęsknotę
w reaktywacji pamięci twojej postaci,
tęsknota goni tęsknotę tylko za tobą
taką jaką byłaś,
jak motyl.

Cała pachniałaś doskonałością,
twoje włosy w słońcu płonęły złotem,
twój uśmiech lekarstwem na rozterki
taka byłaś,
jak motyl.

Szaleją godziny dni i lata
w prędkości światła umykają,
zżęte już żyto jesień za pasem,
a ciebie nie ma,
jak motyl uciekasz.

W muzyce nadzieja, ona podporą dla mnie,
wyśpiewam marzenia, tęsknoty nie pragnę,
świat mi wiruje w oczach na wspomnienia
taką jaką byłaś,
jak motyl…

05.o4.2019 Mirosław Leszek Pęciak

autor

miniek1831

Napisany: 2019-05-08 Dodano: 2019-05-08 16:42:45

Ten wiersz przeczytano 590 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Biały Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie