Jak rzeka
Dawne życie już nie wróci
każdy miał swój czas dla siebie
dla tych, którzy w NIEGO wierzą
będzie płynąć dalej w niebie
Nic nie wróci co minęło
nasze życie jest jak rzeka
wolno płynie przy źródełku
później rwie jak wiosną rzeka
Czasem trosk ją skuwa lodem
zatrzymując nas w pragnieniach
gdzie możemy znaleźć młodość
tylko w zdjęciach i wspomnieniach
Może gdy człek ruszy w kosmos
bo tam wiedzie nowa droga
będzie szukać pośród pustki
gdzie jest miejsce Pana Boga
Ujarzmiając prędkość światła
pęd zatrzyma bieg zegara
stając gwiezdną się istotą
umrze też i w Boga wiara
Stwórcą stanie się ktoś inny
wiedza, postęp cud technika
robot przecież nie ma duszy
która dzisiaj nas przenika
Komentarze (2)
Życie płynie jak rzeka a czas nieubłaganie ucieka ale
dla tych co mają silną wiarę nic się nie kończy...
Ciekawy wiersz ale wizja przyszłości dość
pesymistyczna ale to przywilej poetów, każdy ma swoją
:)
Pozdrawiam z uśmiechem :)
Stwórcą stanie się ktoś inny
wiedza, postęp cud technika...
Chyba już do tego powoli dochodzimy a niektóre kraje
już doszły. ...pozdrawiam z podobaniem +