Jak uciec przed świtem

Jak uciec przed świtem,
gdy noc tęsknie błaga.
Wabi mnie zachwytem,
miłości wymaga.

A ja już nie mogę,
słabości mam więcej.
Wybrałem też drogę,
w taką pewnie skręcę.

Zakłamań w niej nie ma,
bo ona jest prosta.
Tym zakończę temat,
z takim chcę pozostać.

Nie trzeba mnie kusić,
by słowem zniewolić.
Tym bardziej przymusić,
do próżnej swawoli.

Nie trzeba mnie błagać,
bym padł na kolana.
Prawdy się domagać,
zemście mieszać w planach.

I tak tuż przed świtem,
noc zgasi lampiony.
Zostanę z zachwytem,
ciągle niespełniony…


25/05/23r

autor

Grand

Napisany: 2023-06-25 Dodano: 2023-05-25 10:00:02

Ten wiersz przeczytano 236 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie