Jak więdnie życia smak?
Pozorną wolność okupuje żalem
Uwięziony we wspomnieniach
Tamtych troskach, nadziejach
Byłem skalnym monolitem
Wonnym zapachem wiosny
Żyłem jak król i pan świata
I nagle wszystko legło w gruzach
Morza cierpiących łez zalały świat
Uczyniłem z życia samotne piekło
I zabrakło mi sił
Na już cokolwiek
I nic
Jak więdnie życia smak?
autor
Sir Peter Agis
Dodano: 2007-12-16 16:48:33
Ten wiersz przeczytano 449 razy
Oddanych głosów: 4
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
Świat więdnie jak kwiat. Na Twoich rękach,w Twoich
dłoniach.
Póki jest iskierka nadziei może da się sie coś zrobić?
Może jednak odżyje..
Pesymistycznie, ale świetnie ujęte ze wspanialymi
metaforami;)