Jak woda

W skrytości ducha tak
zrezygnowany z siebie
Cierpiał na nieśmiałość

Nie umiał wyzwolić się
z jarzma
Niepewności myśli

A jednak poderwał
do lotu skrzydła
Pierwszy powiedział tę prawdę

Najtrudniejszą do wyznania

Nieulękły w swym strachu
Odważny w swych lękach

Niepoznany w prawdziwym sobie

Jak woda cichy, ale
urywa brzegi
Własnej nieśmiałości

Odchodzi od lęku życia
nie boi się zgubić

Jak woda nie traci kształtu
bo potrafi zawsze znaleźć (go)

Już nie lęka się życia
i miłości
Nie boi się magii
poznania innych
i przez innych

Choroba nieśmiałości
niepewność myśli
Rozpłynęły się w falach
nowego życia

"Jestem wodą, do której raz włożywszy dłoń Nigdy nie zdołasz jej zapomnieć."

autor

Arill

Napisany: 2006-09-10 Dodano: 2007-02-18 12:25:06

Ten wiersz przeczytano 531 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie