Jakby dzieliły nas kwiatów ściany
W starym parku samotnym, śród porannej
mgły,
-słyszę w telefonie jakby kroki twoje
szły
Niedokładnie ale słyszę twoje słowa
uniesienia
zdziwiona że dzwonię, przywołując
wspomnienia
Na dźwięk mojego w słuchawce imienia
Bolesław
Chwila ciszy, uśmiech cichy,
niedowierzania
Dzwonię by chwilą się cieszyć, usłyszeć
głos chciany
Daleko my, słyszę jakby dzieliły nas
kwiatów ściany
Radość, w gardle muzyczne słowo czasem
drgnie
Czy mnie przywołujesz, słyszę , czasem tak,
czasem nie
Wokoło wiosny zieleń – dziś jest ziemia
szaro płowa
wszystko jest niczym, cudowne jest to, że
słyszę Twoje słowa
Bolesław Zaja
autor
slonzok
Dodano: 2022-08-15 03:24:03
Ten wiersz przeczytano 566 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
Gdy słyszymy upragniony głos, wszystko inne staje się
nieważne.
Pozdrawiam serdecznie.
Bardzo wzruszający, piękny wiersz.
Przeczytałam z prawdziwą przyjemnością. Pozdrawiam
serdecznie :)
wszystko jest niczym, cudowne jest to, że słyszę Twoje
słowa
wzruszające na tak;
czasem do szczęścia wystarczy głos ukochanej osoby...