Jakby jeszcze na Walentynki czy...

Raz na cztery lata jest dzisiejsza data ===I dlatego pozwoliłem sobie: jako głos w dyskusji o "częstochowszczyznie". W poniższym wierszyku (dokończę na dole)

Sąsiad mój, Walenty,
Zawsze czujny, spięty,
Raz sobie pozwolił
nieco poswawolić

Po kapuście, grochu
Z początku po trochu
Potem wiele razy
Pod rząd puszczał gazy

Tak, capiło. Z bliska.
Lecz on tyłek sciskał
I grał jak na flecie;
co niełatwe przecież

Przechodnie, choc w lęku,
Głębię , barwę dźwięku
Graną suchym dechem
Z pogłosem i echem

Podziwiali wkoło
Mówiąc:- Jaka szkoła!
Ile musiał cwiczyć!
Pauzy, takty liczyć...

Melodia tak znana
Rzewna, wciąż ta sama
W pasażach i trelach
Treści niesie wiele

A on- że przedwiośnie?-
Trąbił tak radośnie
Grał - przez es - wyraźnie
A coraz odważniej...

Aż- bywa, się zdarza;
Jak kleks z kałamarza
Jak strzała zatruta
Lub fałszywa nuta

I jak w trąbce ślina
Uszła jemu krzyna
Tego, czego nie chciał:
Zamlaskał, zatrzeszczał...

Trzeba zauważyć
Ze już wnet odparzył
Instrument wiodący
Od gazów gorących

A lepka emulsja
po brzucha konwulsjach
Ustnik nawilżyła
Chłodna, miękka, miła...

* * * * * * * * * * * *

Stąd płynie nauka
Że prawdziwa sztuka
Odbierana gładko
powstaje tak... rzadko

jest tylko jeden "dziadowski" rym: czasownikowy ćwiczyć- liczyć. I to by było na tyle, aaaa, przyjemnej lektury!

autor

Bałachowski

Napisany: 2008-02-29 Dodano: 2008-02-29 09:15:05

Ten wiersz przeczytano 793 razy

Oddanych głosów: 42

Rodzaj Sylabotoniczny Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie