Jakże niezwyczajna

Cichutko pod śniegiem zimą odpoczywasz
w swych ramionach tulisz płatki kryształowe
mikrofaunie chętnie użyczasz schronienia
by zasnęła z tobą błogim snem zimowym

Gdy wiosenne słońce rozplata warkocze
wyglądasz nieśmiało ze swoich pieleszy
dywanem zielonym ścielesz krajobrazy
pierwszych kwiatów barwą pozwalasz się cieszyć

Powoli przysłaniasz nasze zaniedbania
kiedy nie zdążymy z porządkiem na wiosnę
dokładasz kolory do utkanych wzorów
świerszczom i motylom świat czyniąc radosnym

Latem z ciepłym wiatrem woń kwiatów rozpylasz
w kroplach deszczu myjesz rozczochrane włosy
karmisz stada zwierząt swą pachnącą strawą
codziennie jak matka na posiłki prosisz

Zaś jesienną porą srebrną rosę spijasz
babie lato wplatasz w cudowne arrasy
nasiona latawcem puchowym unosisz
by przetrwać zimowe jakże ciężkie czasy

Chociaż nieraz wielce bywasz uciążliwa
pola i ogrody chcesz wciągać w swe włości
jak Ciebie nie kochać trawo ziem rodzinnych
za pokarm i piękno którym hojnie gościsz

autor

wibo

Dodano: 2011-04-13 00:02:10

Ten wiersz przeczytano 1300 razy

Oddanych głosów: 25

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie