Janie Pawle II

Wyszedłeś z mgły,za Tobą pokolenie
JPII-niosące w sercach miłości brzemię.
Dzwignąłeś świat z ucisku i tyrani,
powierzając go bez reszty Jasnogórskiej Pani.

Tęczę mądrych słów rozlałeś nad światem,
każdy był Ci bliski,każdy był Ci bratem.
Gdy jako Papież do kraju przybyłeś,
oblicze ziemi-Tej Ziemi zmieniłes.

Lud kłębił się przy Tobie do Boga,
teraz podziurawiła się ta droga.
Wolność zachłysnęła rozum i wolę,
pieniądz,rozpusta wbijają się w rolę.

Że Naród wolny-głupim się staje,
przerabiały to już oświecone kraje.
Niektórych raziła Twoja nauka,
pukali się w czoło- teraz ich życie puka.

Jak Mojżesz pokazałeś ludowi przykazania,
lecz lud niecierpliwy nie znosi czekania.
Wciąż nowe cielce,doczesne powstają
seriale,erotyka,net...-a z Bogiem igrają.

Prawie w każdym sercu jest krzta Twej nauki
choć zamglone dookoła,jest nadzieja dopóki-
na dnie serca pośród bałaganu
żarzy się iskierka od chrztu- w Panu.

Kochany nasz -dziś Błogosławiony*
wstaw się do Boga za nasze Polskie strony.
Za pokój na świecie,miłość,sprawiedliwość,
by wiary nie ważyła zwykła ludzka chciwość

*Wiersz pisany był w dzień kanonizacji Bł,J.P.II

autor

rysiores

Napisany: 2017-12-11 Dodano: 2017-12-12 00:37:06

Ten wiersz przeczytano 904 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie