Jaspis

Falami rozpraszającymi tęsknoty stopy obmywam
Obrosły warstwami stygmatów dróg przebytych
Pośród cierni życiowych porażek wciąż cię skrywam
Łapiąc anioły nadziei wylatujące z ran przebitych

Ręcznikiem z światła jęzorów rany osuszam w skupieniu
Czekając ciebie spoglądam w sklepienia różowo modrych krzywości
Wciąż w kwarcowym stosie jaspisu szukam co by w marzeniu
Kluczem okazał się do ukrytej wszechrzeczy w skrzyni mądrości

Póki życia, póty nadziei.

autor

TomekJ82

Napisany: 2006-12-07 Dodano: 2006-12-07 10:13:01

Ten wiersz przeczytano 507 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie