Jednak
Dal odległa - blada myśl
Euforia zgubiła "nas".
Marzenia - słowa, czary
Absurd, skrzydlate wróżby.
W półcieniu - szept, czule
Niespełnienie, zgasnąć, splin.
Mgliście - rojenia lotne
Wiara, ufność dufna rzecz.
Nie ma tu krzywdy, kwietyzm.
Cisza - księżycowa noc
Szept smutny, szelest, pomruk.
Apel - powiedz: "My", proszę
Komentarze (13)
niepokojący, wymowny... .
Ta prośba na końcu to nikła nutka.. wiara, że jeszcze
nie wszystko stracone... nie wszystko...
pierwsza strofa to błądzenie w obłokach
druga w skrócie przejście między stanami
ostatnia przykro mi jesteśmy na naszej ziemi...
i ja tobie dziękuje że opisujesz świat marzeń bez
skazy tu na naszym skrawku gleby...
Przecież tak mało do szczęścia potrzeba, już mówię,
nawet piszę - MY zawsze będziemy szczęśliwi
Apel - powiedz "My" proszę, jakież to wymowne!
Prima.
Smutny ten apel... ale podoba mi się ta "inność".
Pozdrawiam ciepło, M.
Podoba mi się forma twojego dzieła. Na granicy poezji
w pewnym sensie :-). Chociaż na przeciwnym biegunie
niż moje niedawne. Bardzo treściwie chociaż jak na
tego rodzaju apel bardzo lodowato.
ciekawie, oryginalnie... czytam i jeszcze raz czytam
- zatrzymuje
Szelst, pomruk apel powiedz my proszę- piękny wiersz,
w ciekawy sposób napisany - inaczej o miłości ale
jakże interesująco. Cudownie dostosowany nastrój do
treści wiersza - czyta się z wielką przyjemnością.
Ps. Dzb za kom.
pięknie symbolem zapisany telegram do serca
cyt My", proszę Niech dojdzie!Dobry.
ciekawie napisane, ale podoba mi się :)
Budujesz nastrój smutku i samotności dobierając
odpowiednie słowa, prawie nie używając czasowników.
Malujesz słowem, podoba mi się:)
ciekawy apel milosci
Ech faktycznie smutny :(
ale ładny