Jedno Krótkie Wspomnienie

Pisząc wiersze dla Ani jednego dnia wydarzyło się coś, co sprawiło, że postanowiłem napisać poniższy utwór... Czasami parę sekund potrafi naprawdę namieszać...

To było popołudnie, końcówka Maja,
Zwykły dzień, tak mogło się wydawać...
Lecz najwyraźniej los miał inne plany,
Co przejrzyście postanowił wyrazić.

Zamyślony idąc spokojnie chodnikiem,
Znajomy głos przyszło mi usłyszeć,
"Paweł, zaczekaj!" spojrzałem za siebie.
(To przecież Sara, co mam odpowiedzieć?)

Z szarości dnia niewiele zostało,
Gdy podbiegła szybko mnie przytulając,
Każdy jej gest wydawał się znajomy.
Widuję ten dzień, czego bym nie robił.

Usiedliśmy na ławce rozmawiając długo,
Miała spięte włosy, takie jej pasują.
- Paweł, dlaczego tak mi się przyglądasz?
Nie odpowiedziałem, jakbym języka zapomniał.

- Mogę Ci zadać jeszcze jedno pytanie?
Uznałem, że ok, skoro tyle ich zadaje.
- Czy zdarza Ci się myśleć o Sylwii?
Raczej takie pytania padać nie powinny.

- Czasami się zdarzy... Tak samo, jak o Tobie.
Mrużąc oczy odparła "Co jeszcze mi powiesz?"
Po chwili spytała czy ją odprowadzę,
Nie spieszyło mi się, więc problem żaden.

Będąc od jej domu niecałe pięć metrów,
Zwolniła kroku, coś wisiało w powietrzu,
Popatrzyła na mnie zbliżając się spokojnie,
Nigdy nie widziałem jej, aż tak radosnej.

Przytulając szepnęła takie krótkie zdanie:
- Proszę... Nie męcz się szukaniem...
- Wiesz, jest ktoś, kogo muszę odnaleźć...
Jej uścisk osłabł, gdy to tylko powiedziałem.

Odsunęła się lekko patrząc mi w oczy,
Dotknęła policzków, ten gest mnie zaskoczył.
Bardzo powoli pocałowała delikatnie.
Od tamtej pory, jak na nią patrzeć?

Sam nie wiem ile trwał ten pocałunek,
Kilka długich sekund, a może nieco dłużej.
To zdarzenie nie powinno mieć miejsca,
Jednak o tym myśleć nie umiem przestać.

Zmieszany zapytałem o krok się odsuwając:
- Dlaczego? Wiesz, co się właśnie stało?
Tylko zapytała mając w oczach smutek:
- Powiedz mi... Przed czym próbujesz uciec...?

Totalnie mnie zatkało, aż padły pytania:
- Czego Ty szukasz? Kolejnego rozczarowania?
- Szukam po prostu Ani... Na tym mi zależy.
Popatrzyła tak, jakby nie mogła uwierzyć.

- Skąd wiesz, co znajdziesz po tamtej stronie?!
Była smutna, jaką mogłem dać odpowiedź?
Nie wiem, co będzie, gdy Anię odnajdę,
A więc milczałem, odpowiedzi nie dając żadnej.

Smutnym głosem powiedziała bez ogródek:
"Paweł, Ty w ogóle sam siebie rozumiesz?
Boisz się miłości, tylko przed nią uciekasz..."
Dałbym jej nadzieję, gdybym zaczął zaprzeczać.

Przytuliła mnie i do domu weszła,
A ja myśleć o niej nie umiałem przestać,
Z jakiegoś powodu chciałem mieć ją blisko,
Ale czuję, że tylko sprawiałbym jej przykrość...

"To się nie uda" mówiłem sobie ciągle,
Myśląc, iż to zrobi w mojej głowie porządek.
Aż w nocy przyszła do mnie wiadomość
"Nie mogę zasnąć, bo tęsknię za Tobą..."

Po paru minutach napisała oszczędnie:
"Nasz pocałunek wcale nie był błędem,
bo tylko chwilę był jednostronny..."
I mętlik w głowie zacząłem mieć ogromny.

"Zapomnij o mnie" mówię będąc szczery,
Ale nie umiem w tę szczerość uwierzyć,
Bo od tego dnia nic nie jest takie samo,
Co chciałaś osiągnąć cząstkę serca skradając?

Sara... Kiedyś Ania powiedziała mi żartem:
"Zaczynasz mnie kochać, wystarczy popatrzeć ;)"
Potem przed snem napisała mi w nocy:
"Żart będzie prawdą, gdy otworzysz oczy ;)"

Ona taka była, zabawna, troskliwa,
Uparta, wytrwała, nieco ją przypominasz,
Dlatego mam jedno życzenie skromne,
Nie rób już nic, czego nie mogę zapomnieć...

Może gdyby wszystko potoczyło się inaczej, w innym czasie, to świat widziałby Nas razem... ale los chciał inaczej i może (mimo wszystko) tak jest dla nas najlepiej... Wybacz, Sara...

autor

Angel Boy

Napisany: 2021-06-20 Dodano: 2021-06-23 15:25:00

Ten wiersz przeczytano 2855 razy

Oddanych głosów: 99

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie