Jedzący kartofle (Vincent van Gogh)

Tak, 'półusmiechu':) oglądałam szkice, słusznie
piszesz.
Moja wiedza na temat malarstwa jest niewielka.
Dziekuję bardzo za marka Rothko, jestem w trakcie
czytania o tym artyście i oglądania na necie Jego
obrazów. Faktycznie, można niektóre do góry nogami:)

Dzięki WN, ano jakoś tam przemalowałam:))) lichutkim
pędzelkiem.

Znam ten obraz, świetnie go "przemalowałaś":))

Dzieki szkicom mozna przesledzic proces powstawania
ostatecznej wersji obrazu, ktora wyglada jak zlozenie
dwoch roznych perspektyw. Stol z meska postacia po
lewej stronie jest dziwnie skrecony, nierownolegly
wzgledem scian pomieszczenia. Na szkicach widac rozne
uklady scian jadalni. Jest tez szkic na ktorym postac
meska jest z prawej strony. Dawniej zdarzalo sie przez
pomylke wydrukowac niewlasciwa strone slajd obrazu.
Mam taki zacny piekny album gdzie obraz Bosha jest
wydrukowany w odbiciu lustrzanym do oryginalu. Obrazy
Marka Rothko mozna drukowac tez do gory nogami.

Wandziu, dziekuję Ci. Zwłaszcza, że zwróciłas uwagę na
bardzo dla mnie istotną część tego tekstu.
A juz myślałam, że nikt nie zrozumie. Nawet nie wiesz,
jak się cieszę:) Pozdrawiam.

Udana bardzo ekfraza. "Rośnie język i inne tkanki
miękkie, jak przy guzie
na przysadce mózgowej"- niezwykła propozycja
interpretacji, świetna.

To miłe, że ciekawa, tajemniczy wierszmaniaku:))

ciekawa analiza obrazu

Fajna refleksja z kartoflem i jedzącym kartofle w tle.

Tak, Jurku to cięzki kawałek chleba:))
Za cięzki, jak na razie. Nie jeste, z tego zadowolona.
Moje mysli, odczuwanie nie sa pokazane tak jak bym
chciała.
Van Gogh miał cięzkie życie. To niezwykle ciekawa
postać.

Ewuniu, cieszę się, ze coś z tego tekstu jest Ci
bliskie.
Jesteś piękną kobietą.

DWC - Nie chodzi o tuczenie, tylko o pokarm jak
najprostszy, który zdobywa się cięzką pracą. Chodzi o

byt, ludzi, zycie.

Pozdrawiam Wszystkich Czytelników.

że niby kartofle tuczą...bzdura...żartowałem

Ciekawy wiersz. Oddaje klimat obrazu, z lekka ponury i
ciemny, ale jednak przesycony pozytywnymi emocjami i
światłem. Van Gogh co prawda długo dochodził do tej
ostatecznej wersji, ale może właśnie szukał tej
łagodności i wspólnoty chwili. W gestach, oczach,
zwróceniu się ku sobie. Widzę to w Twoim wierszu,
kiedy porównuję wcześniejsze wersje obrazu. I ta
interpretacja mi się bardzo podoba.

ukłony;
ekfraza to ciężki kawałek chleba dla poety;
Van Gogh wszedł na szczyt najtrudniejszą drogą;
warto o tym pamiętać...
pozdrowienia:)

cykoria tez stawia na nogi:))))
nie czepiaj sie szczegółow
masz brzydki awatar, gdzie twoja buzia
dzieki Aniu

poetycka analiza obrazu też może być sztuką

No dobra, ale jak z cykorii to bezkofeinowa, to skąd
to 'żeby nie zasnąć'?