Jeno żal okrutny

https://youtu.be/jwRBcNReYTw

Jeno patrzeć jakoby złote grusze spadną,
zboża w ziarno bogate spichlerze zapełnią.
Wżdy jesienne zaś słoty słońce z nieba skradną
i tęsknota okrutna na me lico spadnie.

Juże kos nie zagwiżdże rannych treli w lesie,
by w srebrzystym wądole ckliwości umalić.
Acz niechybnie opuszczą swoje gniazda ptasie
wielkiej matki-natury imię będą sławił.

Aboś zdrów będę stale, siły co nie miara
by prawić o potędze, tej niezwyklej Pani.
Jakom patrzył - bezbronna - bez dagi ni miecza
a siła w niej bezkresna - takową ostanie.

autor

kaczor 100

Napisany: 2017-08-11 Dodano: 2017-08-11 09:54:08

Ten wiersz przeczytano 1694 razy

Oddanych głosów: 52

Rodzaj Sylabiczny Klimat Ciepły Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie