Jerzy w barłogu leży

Wyro niepościelone,
na podwórzu strasznie śnieży.
Łóżko to po prostu barłóg,
A w barłogu leży Jerzy.
Przyszli goście. Rozmowa się toczy.
O, płacz się zaczyna! Płacze młoda dziewczyna.
Inni szepczą coś na uszko.
Jerzy mówi do dziewczyny:
-Rozchmurz się, śliczna dziewuszko.
Leżę w barłogu, jak się należy,
Czy ktoś w końcu w to uwierzy?!
Wiem, rozumiem.
Po prostu łóżka zaścielić nie umiem.
Goście- nie wiedzieć, dlaczego
Śmieją się bezczelnie z Jerzego.
Strasznie smutno się zrobiło.
Jurek bardzo, bardzo płacze.
Przecież mogło być cudownie,
Przecież mogło być inaczej...

autor

Stefa1932

Napisany: 2017-06-14 Dodano: 2017-06-14 13:50:00

Ten wiersz przeczytano 599 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie