Jesień bez Ciebie

I znów za Tobą tęsknię…
Na dworze chłód, wiatr wieje…
Już poznikały z kwiatów ich beztroskie uśmiechy
Wciąż siedzisz w mojej głowie
Wciąż w myślach moich mącisz
Dlaczego tak mnie dręczysz?
I za które to grzechy?

Nie umiem nawet pisać
Tak dziwnie się zacięłam
Nie ma już mnie bez Ciebie
lecz nadal Ty wciąż we mnie
Tak tutaj zimno, szaro,
tak jakoś beznamiętnie…
Nie dziwię się właściwie,
że wszystko wokół więdnie.

Od dawna nie potrafię odnaleźć siebie
w sobie,
a wraz z nadejściem chłodu
żalem się zachłysnęłam.
Gdzieś w dali ptaków klucze radosnych dni szukają
Może z nimi uciekłam? Za cel to sobie wzięłam?

Wciąż szukam serca
w sercu
Wygasł też blask spojrzenia.
Jak zjawa piętnem tknięta, smutna po domu chodzę
I strach mi spojrzeć nawet , gdy kroki ciche stawiam
Czy to już ducha kroki,czy stąpam po podłodze?

I myślę sobie czasem, że chyba tak już będzie.
Będę nijaka, senna, jak nocne mgły w ogrodzie.
I może nigdy więcej już nie odnajdę siebie.
Aż kiedyś wraz z mgłą zniknę.
A ze mną Ten, co w głowie.

autor

LilliAnna

Dodano: 2008-11-11 20:04:14

Ten wiersz przeczytano 596 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie