JESIENIĄ
Już dnie są krótkie i smutne
i z drzew opadły liście
drogami przez wieś włóczęgą
chodzi szaruga rzęsiście
A kiedy czasem zza chmury
przepłynie promień pociechy
nadzieja jakaś przypływa
pod niskie słomiane strzechy
Tylko nam przetrwać potrzeba
jesienne zimne szarugi
a znów nastanie po zimie
dzień pracy radosny i długi
autor
Yeja
Dodano: 2008-10-30 04:28:25
Ten wiersz przeczytano 1091 razy
Oddanych głosów: 20
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (14)
sympatycznie ujeta tematyka jesieni ..smutno z
promyczkiem na wiosne.
Wiersz typowo jesienny, szaruga, błoto,smętne myśli.
Całe szczeście, że wiemy, iż okresy takie przemijają i
znowu rok zacznie przeobrażać się w inne klimaty, a
potem do słonecznej, zielonej pory już tylko parę
kroków...
śliczne choć smutkiem owiane jesienne szarugi
Dobrze opisałaś tę jesienną szarugę, choć jej nie
lubię z przyjemnością przeczytałam ten wiersz.
bardzo ładnie i poetycko napisane
Aż takim pracusiem to nie jestem, ale długi dzień
jednak cieszy. Pozdrawiam.
Jesień nie jest aż tak ponura jak ją słownie malujesz,
jest milsza od póżnej jesieni życia. Gratuluję pomusłu
i życzę więcej pogody ducha.
zmierzasz już do wiosny,świetnie
"Tylko nam przetrwać potrzeba
jesienne zimne szarugi
a znów nastanie po zimie
dzień pracy radosny i długi" - takie wiersze,jak ten
pomogą nam przetrwać :)
Nadzieja jak mala iskierka wiosna z wierdsza swita.
a powinniśmy sie cieszyć że możemy poleniuchować a
tymczasem wypatrujemy wiosny i długiego dnia-ładny
wiersz
Z natury jestem leniwy i perpektywa dłuuuugiego dnia
pracy nie powinna mnie zachwycać - a jednak! Bardzo
dobry wiersz.
Jesien niby smutna a taka sie jawi
kolorowa,,,tyle ma w sobie ukrytych
promieni letniego slonca,,,wystarczy
przetrwac zime,,,a wiosna niebawem do
zycia nas zbudzi,,,dobry refleksyjny wiersz.
cala smutkiem owiana jesien jednak w koncowce wiersza
powialo delikatnym optymizmem