jesienią
policzki wilgotnieją
na myśl o słowach
roztopionych przez krople
deszczu
zimno
gdy nie ma obok
ciepłej dłoni
nikt nie wybudza
ze snu
dookoła
wszystko przemija
kończy się i zaczyna
a nam wciąż umyka
gdzieś szczęście
autor
sisy89
Dodano: 2021-09-30 19:03:59
Ten wiersz przeczytano 2786 razy
Oddanych głosów: 47
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (89)
Iris&
To prawda...
Dziękuję i pozdrawiam :)
Czasem nie zauważamy że szczęście jest z nami...
Miłego wieczoru:)
tsmat
Witaj, dziękuję za komentarz :)
Pozdrawiam serdecznie.
Witaj.
Natchniona myśl.
Pozdrawiam.
;)
(OLA)
Tak, zgadzam się :)
Trzeba cieszyć się Chwilami słońca, szczęścia...
Dziękuję i pozdrawiam :)
Joasiu, bardzo melancholijny wiersz, czasami taka
potrafić być też jesień? Mimo że samotność z każdego
kąta wygląda, nie powinniśmy się poddawać:)
W pochmurny dzień, kiedy wyjdzie słońce, choć na
chwilę, cieszmy się tym:)
Pozdrawiam jak zawsze serdecznie i uśmiech zostawiam,
Ola:)
Pani L
To prawda, to trudne, bo każdy sam chce tego szczęścia
zasmakować...
Dziękuję i pozdrawiam :)
filemon-lemon
Tak.
Dziękuję i pozdrawiam :)
Piorónek zbójnicki
Bardzo dziękuję za ten komentarz i refleksje,
pozdrawiam! :)
Takie jest życie. trzea nauczyć się cieszyć cudzym
szczęściem. Tyle, że to bardzo trudne.
Pozdrawiam.
kończy się i zaczyna
w tej linijce tkwi sedno
Hej! Sisy89-:)
Delikatna peelka jak i całość wiersza.
Za przedmówcami! Samotność jest w moim odczuciu,
złamaniem tego obiegu.
Piszę to z własnego doświadczenia, ponieważ wiem jak
to jest.
Ciepłota serca zawsze będzie, mimo że ciało staje się,
powoli zimne.
Samotność jest prokuratorem naszych myśli! A adwokatem
wyjście z celi.
Ładnie u ciebie.
Ciepłe pozdrowienia przesyłąm!
graynano
Można się przyzwyczaić ale lepiej mieć kogoś obok...
Dziękuję i serdecznie pozdrawiam :)
Ładny wiersz. Samotność jest trudna ale można się do
niej przyzwyczaić albo wyjść do ludzi. Pozdrawiam:-)
_wena_
Tak, chyba tak jest...
Dziękuję za przeczytanie i komentarz :)
Pozdrawiam serdecznie :)