Z jesienią pod rękę

Do twarzy mi z ciszą bezgłośnych akcentów.
Jesienny makijaż w pastelowym tonie
nakładam z pietyzmem i tak będzie co dzień.
W swych myślach zatrzymam spokój pomaleńku.
--
Pod rękę z jesienią będę spacerować,
w chwilach bezszelestnych, w ukojeniu serca.
Dojrzałość jesienna już nieco zżółknięta,
w swych wersach przypomni, że jest wciąż urocza.
--
Poflirtować zechcę z promieniem ostatnim,
chociaż już spłowiała różnobarwność nieco.
Bałamutna jesień sprzyja mym uśmiechom
i potrafi jeszcze szczęściem mnie nakarmić.
--
Wciąż jest na gałązce ten listek ostatni,
póki wiatr go szczędzi, nadzieja nie umrze.
Uporczywie żyje w swym radosnym triumfie,
do chwili niebytu, póki nie opadnie.

autor

ElaK

Napisany: 2022-12-02 Dodano: 2022-12-02 08:30:07

Ten wiersz przeczytano 826 razy

Oddanych głosów: 18

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie