JESIENNE LISTY

Listopad miotłą omiata z gałęzi zaspane liście,
a wiatr je niesie nad parkiem dostojnie i uroczyście.
Zgarnia ich całe miliony do stóp swej pani, jesieni.
Ona zaś z wdziękiem oddziela, od złota sterty czerwieni.
Nim zdoła wysłać je wszystkie w niebytu wielkie otchłanie,
na każdym z nich pisze wierszem do zimy sprytne przesłanie.

„Nie przychodź tak szybko miła, bo jeszcze niedźwiedzie żwawe,
jabłka z drzew nie pozrywane, mimozy kwitną złotawe.
Niech śni na lodowej smyczy mróz o swych tańcach zimowych,
gdyż jeszcze grona się złocą na krzewach winogronowych.
Grzyby wciąż rosną po lasach i choć to pewnie cię wścieka,
nie śpiesz się, bo powiem szczerze nikt tu na ciebie nie czeka”.

Kiedy zakończy pisanie podrzuca wszystkie, a potem
niesie je wiatr, wszak dla niego nie jest to żadnym kłopotem.
Gdy przed bukiem czasem stanie, który liście w marcu gubi,
pisze list piękny do wiosny, w końcu ją najbardziej lubi.
„Wracaj czym prędzej kochana. Niech na północ zima zmyka.
Przebudź susły i świstaki, usuń lód z wody strumyka.

Namaluj zielone listki, by mogły na drzewach zwisać,
bym miała na czym, gdy przyjdę do was długie listy pisać”.
Do lata jak znajdzie chwilkę, też pisze listów bez liku
na tych liściach, które dzieci w swoim wkleiły zielniku.
„Drzewa podlewaj z wyczuciem, nie szczędź im słońca promieni
ochroń przed wariackim wiatrem, wtedy każdy cię doceni”.

Świerk widząc to się wciąż dziwi, gdyż nikt prócz miniaturzystów
na jego cieniutkich liściach nie chce pisać swoich listów.
„Jaki sens jest w takiej pracy, po co mazać to i owo?
Gdy chcesz, ja chętnie powtórzę twym siostrom każdziutkie słowo”.

autor

Gminny Poeta

Napisany: 2020-11-03 Dodano: 2020-11-05 09:14:25

Ten wiersz przeczytano 1312 razy

Oddanych głosów: 21

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie