Jesienne siostry
Jesteśmy do siebie podobne,
lubimy przeglądać się w brązach
i w łanach lirycznych wrzosowisk,
za myślą ulotną podążać.
W spojrzeniu nosimy zadumę,
nad światem, w pór drugiej połowie,
a kiedy zanadto pochmurne,
miękniemy, jak kartka pod słowem.
Pragniemy wyzłocić wspomnienia,
po wiośnie i lecie zdyszanym.
Ja w wierszu skrojonym ze wzruszeń,
ty w liściu co spadł rozszeptany.
Z tęsknotą patrzymy w obłoki,
gdzie ptaki się w drogę szykują.
By chciały powracać to trzeba,
pozwolić im teraz odfrunąć.
Komentarze (18)
Twoje wszystkie wiersze są piękne, mądre.
Pozdrawiam serdecznie :)
Za Anną - śliczności!
Pozdrawiam serdecznie :)
Dziękuje serdecznie za miłe komentarze:)
Dziś ptaki odfruną, ale niebawem wrócą i znów będą dla
nas śpiewać :) Pozdrawiam serdecznie +++
śliczności.
Ślicznie i ta puenta.
Wiersz skrojony na galowo.
To jest prawdziwa poezja! Nic dodać nic ująć tylko się
zachwycać :) pozdrawiam cieplutko Nel-ko :)
Piękny wiersz :)
zgadzam się z puentą,
zostawiam podziw dla wiersza
i serdeczności
:)
Przepiękny wiersz i świetna puenta :)
Pozdrawiam serdecznie Nelko :)
Ładny wiersz przyrodniczy...
Nie wszystkie ptaki odfruwają,
niektóre zostają i zimują u nas.
Dobrego wieczoru życzę, Najko.
Z przyjemnością i podobaniem czytałam. Pozdrawiam
cieplutko:)
Dołączam do czytelników, którym wiersz przypadł do
gustu w treści i formie. Miłego wieczoru:)
https://www.youtube.com/watch?v=X8qp9cEdLJo&ab_channel
=PoetryMusicPL